zew natury - wiersz

   Zew natury

na wysokim wzgórzu stoję
ogarniając wzrokiem jego
okolice kiedyś zielone od
łąk malowniczych i błękitu jezior

tylko wiatr ten sam co kiedyś
zapach już całkiem inny
mdły nie przyjemny drażniący
za dużo w nim etyliny

w dole  kaskady szerokie drogowe
na nich ciąg hałaśliwych mobili
pędzących w różnych kierunkach
ku swemu przeznaczeniu

zmiana w krótkim czasie
bez porozumienia z przyrodą
nieuchronna dla ewolucji ludzi
zabiła zew natury i mnie na wzgórzu

Łódź 28.05.2012  Mirosław  Pęciak