Zegar przestał bic - wiersz

Głusi w mroku milkną 

Zegar przestał bić

W głowie myśli się kłębią

Gdzie mam teraz iść.

Sen przenika myśli, 

W nocy budzę się, i spoglądam na zegar,

godzina druga objawia się. 

Czasem nie myślę nic,

A czasem myśli nie zdołam okiełznać,

Codzienność to księgi spraw, 

Problemy, wzmagania czy zmartwienia 

Niekiedy radości,  uśmiechu gest

I zatrzymam się na chwilę by nacieszyć 

Oczy widokiem tym, 

I idę dalej, chodź droga wiadoma jest

Położę się spać

Rano świat znòw zmieni się, 

I zegar znòw zacznie bić