Żal - wiersz

Żal

Łza nie spłynęła

się zamotała i
pozostała w oku
zamazując widoczność
Jak za woalki widać  kontury
budynku i jego otoczenie
Każdy kamień tu był znany

Silny warkot maszyn budowlanych
drażni słuch
Za chwilę zniknie
młodość, pierwsza miłość, prywatki

Na tym miejscu powstanie
dom handlowy nie nasz, obcy
Łza uwolniła oko
boli tylko serce

Łódź 04.07.2012  Mirosław  Pęciak