z kobiety w kobietę kobiecością się kobiecę - wiersz

noworodzę się od tyłu umieram żyję noworodzę się bez przerwy na drugie śniadanie bez harmonijki ustnej w dupie na której mógłbym wygrywać kolędy różnorakie i swawolić z barankiem bożym noworodzę się ze starymi sińcami strupami na twarzy bliznami wszędzie i ropą w kolanie kochanie noworodzę się weź mnie na ręce i pomiędzy twoje uda bo wracam tam skąd przyszedłem