Wbrew - wiersz

Cień na scenie, a ja muszę grać. 

Przeganiać ćmy natrętne.

garnące się do światła. 

    Orkiestra tuż, milcząca patrzy w dół. 

     A przedstawienie przecież musi trwać. 

      Bez publiczności sprawa to nie łatwa. 

Wszystko zależy od tego, co jest grą 

        Ból był prawdziwy, nie maskował uśmiechu. 

         Nie ważne, czego inni chcą. 

          Najważniejsze, żeby coś naprawdę przeżyć. 

                  2014.r.