w (niedokończona oda oddana nocy) - wiersz

w ciężkiej kurtynie nocy

nokturnem przysłoniętej trupiej twarzy księżyca

odzywa się we mnie mroczny ślad

ciszy oddychającej pełną piersią

zapomnienia i przesytu

w czarnej głębi kocich oczu

nakrapianych siłą spojrzenia tajemnicy

dostrzegam fragmenty przeszłych snów

wezbranych w odległej krainie

dzieciństwa i dobrobytu

w czarnych uliczkach podstarzałego miasta

skrywającego zazdrośnie swe tajemnice

słyszę stukot nie-ludzkich kroków

rozbrzmiewających dumą

umiaru i zachwytu