W mrokach otchłani... - wiersz

W ciemnościach, bez światła

W mroku, bez dobra

W życiu bez nadziei 

To jest życia los

Człowieczy byt 

Krótki pobyt 

Nadzei coraz mniej 

Ciemność serce spowija 

Smutek twarz powita

Lecz w sercu cichym i małym

Jest płomień, iskry nadzieja 

By ją wzniecić uwierz

Uwierz że życie twe 

To nie pasmo nieszczęść

Uwierz że żyć można lepiej

Powstań z mroku

Ujrzyj światło 

Otwórz oczy

A zobaczysz że świat jest piękny

Że ty jesteś panem swego losu 

Że ty działasz cuda w życiu

Pomyśl o bliskich i o ich szczęściu

Które im dałeś małym kosztem 

Czy to nie piękne ? 

Czy to nie cudowne bliskim pomóc

Być bisko nich, wspierać ich 

Być po prostu sobą lecz dla nich

Więc łzy i smutek w kąt

Dzisiaj nastaje nowa era

Era szczęścia nadziei i miłości.