Tylko listów ... żal - wiersz

Tylko listów ... żal
Z zamkowej gotyckiej wieży wysłany
przez góry i obce włości
leciał posłaniec miłości
którą wyznał w liściku paź zakochany.

Napisać chciał sonet na cześć swej damy
ale talentu nie stało
więc krwią serdeczną skreślił tylko
- Kocham Waćpannę!
i prozą wyłożył rzecz całą.

Gołąb pannę odnalazł
i przysiadł na jej ramieniu
coś jej do ucha grucha i grucha
ona udaje że go nie słucha
lecz liścik przeczytała
z radości zabiło jej serce
ale jak przystało na skromną
wierzącą w miłość dozgonną
..zwlekała z odpowiedzią ...

Listy...listy...listy...
różnymi drogami docierały przez wieki
do drugiego człowieka
Sobieski spod Wiednia słał
do Marysieńki
kreślone ręką serdeczne słowa
Jul Słowacki zwierzał się matce
ze swych radości rozterek tęsknot
i niespełnionych nadziei
i wszyscy tak po kolei
pisali... pisali... pisali.

Kto dzisiaj pisze listy
wierszem czy prozą
epistolografia nie w modzie
wyparła je rozmowa telefoniczna
albo... " palcowa"
gdy stukasz na komputerze
a eter słowa niesie
słowa drukowane
jak anons w gazecie.

A ręcznie pisanych...
na pachnącym
kolorowym
papierze
nie ma.

A szkoda
...żal.

© Krystyna Kermel 25.01.2014