Trzepot - wiersz

Pamiętam dobrze te słowa

Że nikt nie wybiera

A ja wybiorę!

Trzepotliwy motyl w zamkniętej

Klateczce - taki smutny i samotny

I przy nożu ciągle siadał

Pamiętam jeszcze doskonale

Jak skrzydełkiem ostatni raz

Dla oczu ludzi zatrzepotał

I usiadł wreszcie na tym nożu

Już ostatni raz...

Delikatny obraz skrzydeł

Nikomu nie nadany

Dzisiaj ja barwy swe oddaję.

Trzepot skrzydeł słychać

Już któryś raz z kolei

Nie raz otartej śmierci

Wreszcie - anioły ulatują w górę.

Może kiedyś z sobą

I tą klateczke zabiorą?

Wraz z motylkiem małym -

Tak dziwnie uspanym...

Niegdyś przez nóż.

Smutek ścisnął mu serce

Aniołowi bez skrzydeł

Może on...?

Motylka zabierze?