Tik-tak - wiersz

Słona rozkosz sekundy,

rozpływa się w mym zegarku,

popychana pozłacaną wskazówką

o zaostrzonej końcówce.

Ścina wszelkie ludzkie istnienie,

bez przerwy przy tym tykając:

tik-tak, życie-śmierć.

Na spadochronie chwili,

unosi jedynie powiew litości.

Zatrzymuje się

i delikatnie stuka w szkiełko,

chroniące go przed własną bronią.

Przed tlącym się czasem,

niosącym zawirowania,

zagładę.

Bo warci jesteśmy jedynie tyle,

co cyfry na jego blacie.