Tęsknota parasola - wiersz

I znów dzień przychodzi tobie całkiem smutny

w szarościach i słocie zmoczony  stopiony

ja kolorowe  rozkładam znów ramiona

nad tobą nad tobą rozochocony

być może to trudna dla innych jest sprawa

z zziębniętymi dłońmi i głową bez nieba

przetaczać się w słocie w kałużach w szarości

wszak mówisz że trzeba że trzeba tak trzeba

a dla mnie ten dzień jest  radosny szczęśliwy

choć promień słoneczny mnie wcale nie tuli

weselę się barwą tęczową pod chmurą

weselę się w dzień wszak dla ciebie ponury

ramiona na wietrze falują barwami

ty trzymasz kurczowo parasola przystań

ach słoty te słoty już będą za nami

odłożysz mnie znowu podcinając skrzydła