Teatr - wiersz

Witam w teatrze życia, rozsiądź się wygodnie

Spójrz na salę, ludzie negocjują pochopnie

O kwesie życia, kasy i luksusu swojego

Takie są uroki tego seansu 'bajecznego'

Jak se pościelisz, tak się wyśpisz słyszę na ulicy 

Szare twrze ludzi przywołują obrazy z kostnicy 

A ty idziesz dalej, zapada kurtyna

Właśnie wybiła tego spektaklu ostatnia godzina

Po co ten pośpiech, dlaczego aktorzy marnują czas

Grając nie swe role omijają życia blask

Suflerzy pod sceną kolejne procenty obalają

Aby później wmawiać wam, że w życiu pomagają

Scenariusz dla każdego jest wyjątkowy

Dla jednego pełno chłamu, dla drugiego kolorowy 

Ale zapamiętaj, niektóre sceny są jak w niebie

A czy wszystkie takie będą? To zależy od ciebie