Tam, gdzie spadła gwiazda - wiersz

Opromienione słońce

Cienie rzuca na ludzi

Jakby się bawiło cieniem

Od tak: by wygnać ciemność.

Na mnie nie ma co cień rzucić

Stoję prosto w słońcu

A mimo to nadal nie wierzę

Bo czuję na sobie cienie.

Księżyc nawet nie może

Rozświetlić mojego imienia

Choć nie raz wołał moją patronkę

By spełnić moje pragnienia.

Nawet modlitwa nie pomaga

Ciche błagania też na nic

Sprawdzona już każda karta

Ręce splecione razem przez nić.

I patrzę na Gwiazdę Zachodu

Tę, która kierunek mi wzbrania

Szukam na niebie Cygnusa

Chcąc kiedyś odlecieć razem z nim.

Szukam wciąż gwiazdozbiorów

Wodnika i Ryb

I ciągle się zastanawiam

Gdzie spadła moja gwiazda...

Choć wiem, że jest... W Toruniu.