Szukając nieba - wiersz

szukając nieba

gubimy ziemię

obcasy grzęzną w błocie

gwiazdy ciągle są za daleko

a kosmos niepojęty

my

ziarnka piasku

rzucone w przepastne galaktyki

mamy zamiar odkryć prawdę

to śmieszne założenie

trzyma nas w swoich objęciach tak ciasno

że czasem nie możemy zaczerpnąć powietrza

a patrząc sobie w oczy

często się nie widzimy

tymczasem 

prawda bije w nas

ze średnią częstotliwością

siedemdziesięciu dwóch uderzeń na minutę