szanty na lato (hej) - wiersz

                               Hej                                                               Łódź 04.11.2011
              (szanty)
        

         Mój pierwszy w życiu rejs               A
         Na starej łajbie „Hej”                  E
         Nic więcej w nazwie nie miała           D,  A
         Na Heju starość pachniała               A
         Bo  krypa  wieki miała                  E
         Lecz na wodzie się trzymała             D , A
         Stare wanty liny też zmurszałe były     A ,E
         Pokład trzeszczał  śruby  podgniły      D,  A
         Lecz krypa wciąż pływała                A
         Bo żagle nowe miała                     E
         Uszyte przez śliczną Lili.              D

  Ref       Och Lili wypływam w pierwszy rejs       E,  fis
         Gotowy jest już  Hej postawić żagle białe  D, A
         Och Lili czy wiatr nie porwie je           E,  fis
         Nie skruszą          morskie fale          D,  A

         Za sterem bosman stał
          Długie wąsy miał
         Na Heju pływał od dziecka
         Za pan brat z rumem był
         Ze sztormów sobie kpił
         Wciąż na nas gromko wrzeszczał
         Ruszać się gamonie
         Bo piekło was pochłonie
         Na rei zawiśnie czyjaś głowa
         Liny w rękach trzeszczały
         Nogi z wysiłku drżały
         I znowu żagle  łopotały
  Ref........

         Dopadł nas sztorm wielki
         W pół drogi do Dunkierki
         Odwrotu już nie było
         Fale nad Hejem się przelewały
         Maszty pod wiatrem się uginały
         Ubranie miałem w strzępach
         W kubryku kucharz zupę warzył
         Chwilę później miał ją na twarzy
         Tak fala była wielka
          Godzin minęła chwilka
          W bulaju już Dunkierka
         I żagle wytrzymały        
Ref..
        Och Lili skończyłem  pierwszy rejs
         Gotowy jest już „Hej” wypłynąć wnet do domu  x 2           M. Pęciak