świat chwili - wiersz

gdzie utyka czas złote kobiety od wieków krew dłońmi wypluwają przepuszczają przez skały dotyk motyla w pączku nieletniej róży narodził się mój świat jak blask przy mocnym wietrze czuję się rozerwany gdy biegnę i nie wiem czym jest cel wiem tylko że dobrze mi tutaj tam gdzie pękają obrazy kryształowe monstra z dłoni mnie wypuszczają przez brudne ulice miotłą popychają tam właśnie jest mój świat chwili