Spostponowana duma Romana [humoreska] - wiersz

pojawił się anons w prasie

że zatrudnią do sprzedaży

menadżera który zna się

na popycie i podaży

curriculum zaraz przysłał

piękny Roman spod Pakości

ja w sprzedaży jak artysta

na emocjach gram ludności

HaeRowiec się rozmarzył

rekrutacja poszła rączo

wykonają plan sprzedaży

gdy Romana w proces włączą

w firmie szybko został gwiazdą

wszystko szło mu jak z nut granie

kampanię brał z marszu każdą

i traktował jak wyzwanie

frazesami wciąż żonglował

rwał szefową księgowości

czekoladki jej kupował

i zapewniał o wierności

ta nie była urodziwa

za to mądra też niewiele

nawet po wypiciu piwa

nie budziła chuci w ciele

parę plusów miała za to

które kryły wszelkie wady

bo mawiała drogi tato

do Nadzorczej szefa Rady

Roman znalazł rozwiązanie

w swej prostocie nienaganne

że prezesem wnet zostanie

gdy poślubi szpetną pannę

zapatrzony w swoje ego

tu niestety wprost dał ciała

nie przewidział że ta jego

sióstr ładniejszych kilka miała

wszystkie dawno już mężatki

teść dał zięciom synekurki

Roman choć mistrz giętkiej gadki

mężem szpetnej został córki

weźcie puentę z opowieści

niech wystarczy wam na lata

nie zawsze paskudną córkę

wywianować ma czym tata