Sonet I "Sonety Do Ducha Nienapisanej Epopei" - wiersz

Wędrówek nocnych jest zwieńczeniem
Skrzydlatych chmur, pełznących cieni
Sczerniały język. Na nim jeszcze
Srebrzystych gwiazd proszek arszenik

Księżyca bulaj. Noc nadwodna
Opływa ziemię, światłem patrzy
Kaleczy ciało serca kompas
igłą, co z sobą wiecznie walczy.

I tylko widać jak przemija
Czas, który wcale nie jest wieczny
Co planetami grywał w bilard.

I już w urzędzie ostatecznym
Przesyłka idzie. Los mi piszą -
W trumnie zostawił ktoś awizo.