Samotni... - wiersz
Zimni, niczym lód,
chodzą po świecie ludzie,
ze wzrokiem obojętnym,
tak bardzo, że przerażają.
Może żadnych uczuć nie mają,
albo ich uczucia zdeptano,
w otchłań rozpaczy wtrącono,
jak do ciemnego lochu,
gdzie samotność przyjacielem,
jedynym pocieszycielem…
Nie niosą ze sobą nadziei,
tylko chęć zadawania bólu,
w odwecie i pełni świadomi,
kiedyś bardzo mocno zranieni,
teraz sami ranią jeszcze głębiej…
Wyrafinowanymi sposobami,
manipulują innych uczuciami…
a na końcu swojej drogi przez życie,
zostaną sami…
Lecz nawet w samotności łzy nie uronią…
Najpopularniejsze wiersze
Inne wiersze tego autora
Video Player is loading.
