Rzęsa na rzęsie. - wiersz

Rzęsa na rzęsie,

ucho przy uchu.

Kokony w brzuchu,

skrzydełka w duchu.

To nie my.

To… to nie my.

Toniemy.

Dłoń w dłoń, oddech w sapnięcie, 

bredzisz, szarpiesz, przepędzasz błoń

a ja trzymam Cię za ręce.

To niemy, niemy ton.

Kartka po kartce go słucham.

Boję się, szepczę, dwoję

Wrzeszczę  im „Idźcie sobie, won!”

wybucham.

W uścisku nas minimum troje.

To nic, jeszcze nie,

przeżyję noce i dni.

A wtedy… „Jak masz na imię?”

Unosisz brwi.

Wtedy ginę.