Rozstanie dwóch kolejnych powrotów - wiersz

Wczoraj czytałam z nieba, tego samego

Było otwarte, leciutkie jak piórko

Liście wtedy spały

Najpierw złote, potem zbladły

W koronie najwyższego drzewa

Siedziałeś z lizakiem, pamiętam

Chmury, które patykiem do życia wróciłeś

Pociągłą kreską na ziemi

Pamiętasz, kiedy jaskółka trzymała powietrze

- powiedziałeś kocham

Wśród deszczu dowodem miłości

Nie zmokliśmy, do czasu