"Requiem " dla dworca. - wiersz

            Witał neogotycką  architekturą

            w angielskim stylu,

            nietuzinkowy ,charakterystyczny.

            Indywidualista.

            Z pięknym kartuszem

            i wieżyczkami.

            Psuł jednak harmonię

            na jedną nutę śpiewających

            w chórze

            socjalistycznych ,,budowli”,

            mających pretensję

            do nowoczesności.

            Padł ofiarą swej

            oryginalności.

            Głupota , pospolitość

            ,,architektów” rzekomej

            równości-

            zrównała go z ziemią.

            Postawiono straszydło

            o urodzie makowca

            (pozbawione jego zapachu

            i smaku).

            Spód – fragmentami

            z piaskowca,

            szklana maku warstwa

            i po wierzchu

            kawałek zakalca.

            Trwa zawstydzony

            swoją brzydotą

            i peerelowską

            tandetą-

            duszy pozbawiony.

                     14.02.2007.

            (obecnie znów przebudowny)

          ( z " O Lesznie - impresje, refleksje" )