Reglamentacja - wiersz

22 października godz. 10:00

Na płocie rozwiany bluszcz

niczym płonące fale.

Nadal tak dmie,

że nawet praca wzięła wolne.

Zagubiony w nicnierobieniu

lustruję wzrokiem pusty parking.

Zdziwienie siedzące obok

z niedowierzaniem kiwa głową.

Potrącony myślami długopis

postawił kropkę nad i

Machnąłem ręką

i tak niewielki pożytek z tego drapaka.

Chciał może spytać -  I co dalej ?

Ale nie wierzę w jego dobre chęci.

Przeciąg przewrócił niezapisaną kartkę

niczym wyrzut sumienia.

Zakipiała woda.

Może mocna kawa

sprowadzi mnie na ziemię.

Cuda przecież nie istnieją.