Recepta na grafomanię - wiersz

Słów zbieraniną z otwartych przypadkiem

Kopalińskiego autorstwa słowników

jawi się twoja TFU-RCZOŚĆ wykrzesana

z twardego kamienia,  jak bryły pomników

Poszukaj w księgarni lub  antykwariacie

Albo się spotkaj z prawdziwym poetą

a potem skonstatuj, w ciszy gabinetu

że to co robisz to jednak jest NIE TO,

Trudno sensu szukać, może po pijaku

tym się uda którzy widzą myszki białe

staraj się malować albo rzeźb nocami

to zajęcia prostsze a nakłady małe

Kamień znajdź przy drodze, urżnij z lipy konar

by w twym dłuta śladzie znalazł palec boski

jakiś autorytet w dziedzinie rzeźbiarstwa

sam  Wit Stwosz może, albo Dunikowski

Piszczą twe klakierki, włażą na kolana

żeby się przymilić, tylko nie wiem po co

wszak takie  pisanie, mimo że „dość płodne”

jawi się  szukaniem czarnej wrony nocą

Trudno się rozstawać z wątpliwym poklaskiem

który, choć niesłusznie, skronie blaskiem zdobi

na Parnas pnie się gawiedź, która co dzień

z języka polskiego hucpę sobie robi