przyjaciele - wiersz

Byli przyjaciółmi :
takimi prawdziwymi

Zawsze się wspierali:
Na nagrode nie czekali!!!!!

O sobie pamiętali:
I sobie we dwoje sczęśliwi żyli!!!!

Dla siebie wszystko robili:
O siebię się tylko martwili!!!!!

Tak długie lata mijały:
A oni dorastali!!!!

W szczęśćiu je spędzali:
Niczym się nie trapili!!!!

Ale czas ich zmieniał:
Jak glinę formował!!!!

Potem los ich rodzielił:
Zabrał wiele nadziei!!!!!

I na prube czasu wystawił:
Oni sobie z tym nie poradzili!!!!!


Potem ich złączył :
Oni byli swoimi cieniami!!!!

Siebie zobaczyli:
Co ich zceka się domyślili!!!.

Bardzo się przestraszyli:
uniki robili>.>

I kierunek drogi zmienili:
siebie zgubili!!!!

To co kiedyś planowali:
Dawno porzucili!!!!! .

Tyle stracili .
Obcy sobie się stali.

W tłumie udawali :
że się nie znali!!!!!.

Tak czas ich podzielił.

Oni płakali :
Siebie samych nie rozpoznawali!!!!!!!.