Pozlepiani - wiersz

I
a wszystko zaczęło się od roślin
chcąc się łączyć stworzyły płcie
lecz to tylko nasiona
o które nie trzeba się zamartwiać

my zwierzęco wynaturzeni
boimy się naszych nasionek
nadając im wagę - mówiąc że to ciężar

zlepek komórek czekający na wychowanie
i odrobinę płomieni z serca

II
przygotowuję kolejną sałatkę z myśli
i na środku jej zapalam świeczkę za kolegę

on jako zlepek niedoszłych pragnień
na sieci dziurawych neuronów
upadł tylko raz

III
zebrawszy ze sobą trzecią nogę
cofam się do czasu gdy chcąc poznać świat
musiałem podnieść głowę

IV
teraz i to zostało mi odebrane