Pożegnane Życie - wiersz

Autor: leila
Czy podobał Ci się ten wiersz? 0

 

 

 

dlaczego

 gdy zostanę sama

znów łatwym staję się

Celem dla innych

A, Mózg uparcie

wciąż odmawia mi

Współpracy

 

 

odwiecznie nigdy

 nie gotowym do obrony

Walki nawet nie próbując

Poddaje wszystkie na ringu

Przegrywam jeszcze raz

 życia bezcenny dar

 

z  powodu

 braku schronienia

 bezwolnie zwijam się

w kłębek samej siebie

 nieudolnie znów

uciec w

 

być

po prostu

niewidzialną

w świecie naszymi

pozorami utkanego

zwyczajnie już

(nie)być

Tak

 

Żeby

 najmniejszą

tylko powierzchnią.

Niezabliźnionego ciała

Dotykać tych palących mnie

historii z przeszłości

atramentową ran czernią

tuszuszując na kartach

Absolutu umysłu

pamięci

 

obraz

scenami grozy

przesiąknięty

 ostrymi jak żyletki

chwilami

 

ciągle

 mą  duszę

  tną od początku

 okrucieństwem zawiści

 bez znieczuleń emocji

nieczystych sumień

zepsutych ludzi

tylko

 

 

 

 

 

 

Najpopularniejsze wiersze
Video Player is loading.
Current Time 0:00
Duration 0:00
Loaded: 0%
Stream Type LIVE
Remaining Time 0:00
 
1x
    • Chapters
    • descriptions off, selected
    • subtitles off, selected

      Musisz być zalogowany, aby komentować. Zaloguj się lub załóż konto, jeśeli jeszcze go nie posiadasz.

      Reklamy
      O autorze
      leila
      Użytkownik - leila

      O sobie samym:
      Ostatnio widziany: 2021-02-07 21:36:18

      Top 10 wierszy