Porzuconym - wiersz

my, którzy pozostajemy pomimo

nie dostrzegamy przed sobą drogi
wrastamy w miejsce

nie szukamy dobrych rzeczy
uciekamy przed kolejną zagładą
chowamy sie w jaskiniach naszych lęków
powinniśmy ulec autodestrukcji

czasami zostajemy, pozornie, pomimo
bo dzieci
bo strach
bo lęk przed jeszcze gorszą wersją rzeczywistości tam w zaświatach

więc żyjemy nadal
oddychamy
zabijamy się bezgłośnie
piciem
jedzeniem
dziwnymi relacjami
albo odpychamy wszystkich
i zasypiamy

my, niepoprawnie nadal żyjący pomimo

nie chcemy ciepła

nie chcemy tylko czuć zimna

nie oczekujemy miłości

bo wiemy ze na nią nie zasłużyliśmy

chcemy tylko już nie czuć
nie widzieć rozkwitającej miłości
która wcale nie zajęła miejsca

nie było niczego, inaczej...jak mogłoby być teraz?
 
boimy się ludzi

boimy nielojalności
ośmieszenia
odepchnięcia

nasze zwiędnięte ciała obrazują nasze uschnięte serca
i co?
i nic

świat idzie do przodu
pisze sie wiersze
popełnia błędy
źle podejmuje decyzje co do właściwych ludzi
przyjaciele okazują się znajomymi
bliscy szykują linę i drzewo dla nas......

po tym wieczorze

w czasie którego dokonano morderstwa na naszym sercu

nie wiem co działo się potem
cisza....zapada wokół nas przerażająco bezgłośna cisza