Polski kwiat - wiersz

/pamieci Tych, którzy zginęli w katastrofie lotniczej, w drodze do Katynia 10.04.2010/

w jednej chwili

huk płomień i cisza

potem

już tylko szloch i modlitwa

Boże – dlaczego

pośród Katyńskich drzew

umilkł krzyk

zagubiony jak szczątki ciał

zginęli niewinni

Lech Maria Iza Ola  i Grażyna

Przemysław Grzegorz

posłowie księża i generał

na stare

położył Bóg nowe mogiły

jak teraz liczyć

rocznice tragedii

10.04.2010/Teresa Tomys