Polowanie - wiersz

Czasami żyjemy, jakby to było bez sensu.

Wieczna podróż do swego umysłu.

Zgłębiając

i zanurzając się

coraz głębiej,

w odmęty naszej świadomości

By cichutko, ostrożnie

znaleźć każdy skrawek.

Każdą tajemnicę,

lecz nie wolno jej spłoszyć.

Gdyż gotowa jest uciec jak sarna.

Przerażona nie zbliży się już

tak dostatecznie żeby ją pochwycić.

Biegnijmy przez wąskie korytarze,

otoczone gęstwiną.

By odnaleźć siebie.