Podszept - wiersz

Strudzone wędrówką

niemal omdlałe

anielskie postacie

przelotem

utraciły jedno z ziaren

w stanie skrajnego przemęczenia w walce o dobro

nawet tego nie spostrzegły

ziarno upadło nad Dolinę Zapomnianych

przychodzili do niej oboje

niezależnie

z dwóch różnych światów

on nocą zakrywał rozpacz

dniem ona zastygała nad jego brzegiem

bez wyrazu

rozdrapywali rany

posypywali je solą

usychali

niespodziewanie ziarno

znalazło ich uwagę

niezależnie od siebie

każde z nich otoczyło je troską

podlewali nadzieją

ogrodzili uważnością

pustynna dolina przemieniła się nagle

oazą ich wyobraźni

spędzali nad nią coraz więcej

coraz żywszych chwil

pewnego zmierzchu

przypadkiem lub wiedzeni przez aniołów

staneli naprzeciw siebie

zamilkli