Pod prąd - wiersz

Pójdę pod prąd

nie patrząc do tyłu.

Zaczekam do zmroku

aż przybędziesz.

Zakochasz się w ciszy

płynącej wprost z serca.

Zobaczysz samotnego wilka

kochającego omszałe głazy.

Niepewnie postawisz kroki,

skradając się cicho i położysz

na skroniach dłonie.

Otulisz nie tylko płaszczem nocy.

Nie czytam pomiędzy wierszami,

zamykam oczy i błądzę w otchłani - 

od brzegu do brzegu

dryfuję z nadzieją, że czekasz.

Nie do końca rozumiem - 

tęsknić to znaczy pamiętać,

bo jesteś mi bliższy 

niż ciału skóra...