ostoja - wiersz

na werandzie stoję
na niebo patrzę
jest pełne gwiazd jasnych

chciałbym się znaleźć
pośród nich zaistnieć
być jasną świetlistą
z daleka od ziemi
 
od jej powłoki
na której
ludzie uczucia dobre tracą
ziemia umiera

chcę być wśród gwiazd
mieć jeszcze chęć istnienia

Łódź 11.03.2012  Mirosław  Pęciak