ostatecznie - wiersz

przecięłam pępowinę odcinając się ostatecznie

nie błagałeś

 odchodziłam

krzycząc w głębi  duszy

zatrzymaj mnie

odprowadzałeś beznamiętnie wzrokiem

z rekami w kieszeniach

zaciekawieniem

błysk ironii w oczach

obserwujących upadek

złośliwie przewidujacy powracające spojrzenie

zakładając ramiona stajesz obok

szydząc

nie widzę nic przed sobą

zaciskam pięści

ktoś wyciąga rękę

powstaję

żegnam cię ostatnią łzą

gdy ty odchodzisz pogwizdując