%^$#%@@$#%$# OLGA ^%^%%%%$^%##@# - wiersz

nie wiem

co powiedzieć

zabawne

po prostu

trwam

tragicznie 

kobieta siedząca w oknie

wśród

niedokończonych książek stosów

niedopowiedzianych słów gromów

potłuczonego szkła

odrzuconej gdzieś w kąt

brudnej miłości pościeli

wiesz

wszystko

powoli

kończy się

picie letniej herbaty zimą

budzenie się z niedopałkiem

w palcach

zmierzch bogów

których obdarzałam szacunkiem

powstrzymywanie się

od

czegokolwiek

przecież to

coraz mniej boli

prawda

rozumiesz

obojętność myśli

względność pojęć

bezwzględność czasu

wykreślanie codziennych spraw

właśnie

nie rozumiem

to Ty

obracam głowę na poduszce

cynobrowa sukienka

jak zbroja

Twoja zbroja

dlaczego stałaś się

tak banalnie dosłowna

kalecząco nieistotna

ostatnio

bardzo Cię proszę

przecież

japońska parasolka

nie pasuje

do naszych czasów

1892