O sobie samym - wiersz

Popatrzył zza mgły poświaty

Ukląkł, a twarz dłońmi zasłonił

Schował skrawek tajemnicy

Bólu cierpienia nigdy nie ukoił

     Wszedł w posiadanie mocy

     Myśli były czarne od nocy

     W dzień siedział, a dusza płynęła

     Codziennie się ulatniała, nie wracała

Nie miał imienia

Chciał uciec od cierpienia

Nie chciał aby śmierć go znalazła

By żyć wiecznie, do końca świata

     Zatroskany o swoje bycie

     Oddalił się od wszystkich skrycie

     Został sam, w zakątkach swojego istnienia

     Zmarł, zanim śmierć zabrała po cichu jego życie