Nowa wciąż - wiersz

Zapłakaniem jak kropelkami wody drążącej skały

utoruję ścieżkę niepozbieranych myśli

aby przejść przez jezdnię zostawiając za sobą jeszcze zielone światło

Ugryzę kromkę życia 

i dławiąc się ze śmiechu

opluję szybę przez którą patrzyłam

popatrzę w drugą stronę