Niewiele brakło - wiersz

banalny walczyk

 

on i ona

 

włosy przegarnia smyczek grajka

 

za szybą płatki rozbawione

 

nos do latarni przyklejają

 

 

opuszki palców napuszone

 

nie nadążają

 

gdzie ten grajek

 

 

za słaby uścisk

 

chłodne dłonie

 

ona podaje kubek z kawą

 

 

membrana uczuć rwie sukienkę

 

buty wirują płomień skręca

 

banalny walczyk

 

trzask latarni

 

 

ciekawość zawiniła