* (nie ma nikogo...) - wiersz

nie ma nikogo do kochania jestem zawieszona w próżni jak kropla deszczu nieskalana jak wyprana pościel na sprężynie słońca zmęczona miłością wiatru nieodwzajemnioną chorą zmęczona seksualnością gatunku udręczona świadomością drugiej płci i obecnością swojej fizycznie prezentowaną rezygnuję nie do rana rezygnuję do końca z bycia we mnie