nemo ante mortem beatus - wiersz
gdy się skończę w korytarzach błąkać jak uśpiony komar czekając na słońce zagubiony w stadzie tysiąca niewiernych i obłudnych magików minie tylko minuta - a serce stanie niczym zegar tykać nie mogę w letarg zapuszczę wiązki mego światła nim pęknę na niedojrzałe kawałki jabłka i w ziemie wrosnę smutkiem kobiety JA - utopiona w granitowych myślach starych wyjadaczy ambrozji tutaj pogrzebana leżę nie-matka moich dzieci gdy się skończę w korytarzach błąkać jak Ariadna wplątana w pajęczą sieć minie sekunda - a serce zabije zegar odmierzy moje carpe diem * tytuł to słowa Solona - Nikogo nie można nazwać szczęśliwym przed śmiercią
Dodany: 2007-09-07 11:43:53
Dodany: 2007-09-06 17:53:25
Dodany: 2007-09-05 12:40:57
Dodany: 2007-09-05 12:40:15
Dodany: 2007-09-05 12:39:32
Dodany: 2007-09-05 00:41:02