Morowy wiatr - wiersz

Morowy wiatr

Pytam się po co, przychodzą nocą,

Łomocą w drzwi, są rządni krwi?

Historia pyta, czy to już kwita?

Co z wielu dróg wybierze Bóg?

Czy Krzyży las, pogodzi nas?

Jak długo los, dyktuje trzos?

I pytań wiele bez odpowiedzi,

Rządzących wielka klika.

Dlaczego nie ja, tamten siedzi?

Krzywda wzgardzona, cicha.

Gdy na łzach bólu siądzie kurz,

I wyschną serca żale.

Na nic przeprosin bukiet, róż,

Za wiele kolców w chwale.

Dwudziestu wieków błądzi czas.

Odejdź przepadnij, maro!

Przestań obłudą karać nas.

Niech wzrasta z naszą wiarą.

Te same żądło, ten sam jad,

Pomniejsza tamto zło.

Morowy chociaż wieje wiatr.

Jakby nie o tamto szło.

Józef Bieniecki