Mieć - wiersz

hektar nieba nad sobą
to zwycięstwo rozmnożonych
tabunów hołoty
wciąż żywią nadzieję na wolność
przekraczając granice
świętego spokoju rządzących

torba i kij nie wystarczy
na podparcie pod prąd

przy żłobie twarze
z nieomylnym kłamstwem obiecują
złote kagańce dla wzburzonych