Marznę u twego progu - wiersz

wietrze

co sosnom bezboleśnie igielne

usuwasz liście

przerażliwie łomoczesz do okien

niewidzialnym skrzydłem

królu

dni krótkich

zanurzyłam się w twoim cieniu smagana powietrzem

roniącym łzy zimne

jesienne