Luz del abismo* - wiersz

czas zniekształca

przestrzeń

zapełnia oddechami

coraz mniej miejsca dla kobiet

które tyją od dosłowności

archetypów

rano wieczór we dnie

nocą

powtarzają te same brednie

o prawdopodobieństwie

odnalezienia pereł we wróżbach

z rysów twarzy

staruszek

w jaskrawych kapeluszach

stygną zapatrzenia

kobiecość

wciąż ciągnie ze sobą

czworonożny cień

* Światło z Otchłani