Ludzki trud. - wiersz

Sam wiesz, jak trudno jest żyć,
Sam wiesz, jak umyka czas.
Trudem rąk życia wiązać nić,
Dobrą chęć,wytłumaczyć w nas.

Rzeka łez uzasadni ból,
We mgle życia, poprowadzi Bóg.
Póki smak nie utraci sól,
Z pracy rąk,chcę skorzystać sług.


Wiosną dnia jutrznia wita dzień,
Burzy mrok, straszy serca w nas.
Słońca blask przegna troski zeń,
Wdzięczność serc wzniesie ręki las.

Ziemi cud odda pięknu cześć,
Tego nigdy było nie za wiele.
Hołdu niesie zawsze wieczną pieśń,
Faktem stanie, od dziś życia celem.

Tryumf zwycięstw, znaczy życia szlak,
Samym w sobie będąc zawsze celem.
Sobie stawia pytań równy znak,
Zachłystując się często portfelem.

Józef Bieniecki