Liliada - wiersz

Wiersz powstał pod wpływem wielkiej, pierwszej miłości i szczególnych doznań, podzczas pierwszego lotu, na prototypie samolotu Junak-2, jako obserwator przyrządow badawczych.

Na skrzydłach w chmury Twe imię poniosę,

nad łaki kwieciste, nad lasy i góry,

nad rzeki mieniące się wody błękitem,

nad wszystko - co w szczęściu się budzi ze świtem !

Na szkrzydłach w chmury Twe imię poniosę tam,

gdzie w czerwieni blasku zachodzi słońce,

gdzie łza - w poranną zmienia się rosę,

gdzie kwitną gaje pachnące !

Na skrzydlach w chmury Twe imię poniosę,

w nad ciepłym morzem leżącą Krainę,

gdzie sto lat temu, pewien mlodzieniec,

pokochał piękną, słowiańską dziewczynę.

Gdzie wokół spojrzysz, tam Ziemia Twoja !

I skromna wierzba nad Wisłą płacząca

i hen, nad Sakramento - potężna Sekwoja

pławiąca się w blasku wschodzącego słońca...

I cóż winien jestem, że w śpiewie motoru

śmigło Twe imię powtarzać będzie,

że Twoje oczy w kolorze nieba,

będę już widział - w s z ę d z i e  !