ku sobie - wiersz

Na jednym krańcu życia stanąłeś Ty

Na drugim posadziłeś mnie - małą istotę

zabrałeś pamięć a dałeś ciało i myśli złote

I czekałeś kiedy ze mnie i z Ciebie będziemy My

Doświadczyć dałeś mi wiele

w mym słabym kiepskim na pozór ciele

z moją wolną wolą która mi wadzila

której najchętniej bym się pozbyła

Z brakiem do siebie samej zaufania

przeżyć musiałam chwile załamania

Po wielokrotnych doznaniach radości

przypływały wybuchy złości

żalu

      pretensji

          niesmaku

               niezadowolenia

ze skorumpowanego życiem położenia

braku świadomości duszy istnienia

I w końcu przyszła potrzeba bycia

której czekałeś TY - całkiem świadomie

i ja - kiedy czułam że tonę

intuicyjnie weszłam na ścieżkę życia

prowadzącą spokojnie do Ciebie

usłaną miłością pomocą w potrzebie

blaskiem harmonii spokoju i siły...

Ku memu zdumieniu świat stał się miły

Nastąpiły chwile radości