Krzyk - wiersz

Krzyk

Mój krzyk nie bierze się z strun głosowych,

Nie jest dźwiękiem błagalnym, piskliwym,

Nie jest jak płacz dziecka, czasem fałszywym,

On to z duszy, serca, które rozbite jest w rozterkach!

Szukam słońca, gdzieś w głębi serca cieniów,

Widzę je w duszy miłości śpiewu,

Widzę uczucie budujące na kamieniu,

Chcę mówić słowa-niektórych lepiej nie mów!

Są dni, kiedy krzyczę w złości, gniewie,

I dni, kiedy siedzę cicho, cisza płacze w powiewie,

Krzyczę w samotności, bo niedogonie Ciebie!

Krzycz! Więc duszo, serce wzburzone uczuciami,

Milcz ciszo! Latająca miedzy wspomnień myślami,

Krzyczcie! Nie jak inni, głośno! bądźcie zakochani!