* * * ( Kroki, puste nadbrzeże, ogromne pragnienie. ) - wiersz
Autor: zibi16
Czy podobał Ci się ten wiersz? 1
Kroki, puste nadbrzeże, ogromne pragnienie.
Klocki w pokoiku dziecinnym
rozsypane w tkliwość.
Zasuszona miłość mądra i senna
by nie przedobrzyć.
Przebiegła odległość skraca dystans
lecz nie o tym o jeszcze jednej
nie wypitej szklance gorzały
o moim bracie pełnym zgryzoty
o świeczce cmentarnej
i o tym oknie
które syci się mną co dnia.
Być może w rozgardiaszu przedmiotów
uśmiecha się
tajemnicza zapowiedź.
Kroki, puste nadbrzeże, ogrom słów,
które teraz na talerzu
dogorywają pod mym czujnym okiem.
Przecież tak miało być.
Video Player is loading.
Current TimeĂÂ 0:00
DurationĂÂ 0:00
Remaining TimeĂÂ -0:00
ĂÂ
Beginning of dialog window. Escape will cancel and close the window.
End of dialog window.