kołysanie - wiersz

Mięknę w twoich dłoniach

Pod ciężarem spojrzenia

Pod ciężarem ust

Uginam się

Jak źdźbło trawy

Kłoniące się do słońca...

Tuż przed zachodem

gdy nadejdzie zmierzch

Co będzie dalej wiesz

zostaw za drzwiami świat

winogrona gwiazd nad nami

będziemy zrywać łapczywie

drżącymi rękami

boso przemierzając noc

pod osłoną nocy

kołyszą się w rozkoszy

konstelacje ciał

wpadając w dziki szał

pod osłoną nocy

skraplają się w rozkoszy

stada bezwstydnych słów

z przygryzionych ust

zmęczony w twoich ramionach

powoli konam

oddech wraca do płuc

zapadam się

w ciszę oczekiwania

brak słów

z każdą chwilą bardziej wymowny

a gdy nadejdzie świt

wymknę się przez drzwi

bezimienny

bezimienna

pozostanie ukojenie

słodki posmak ...

wczorajszego wina

pod osłoną nocy

kołysałem  się w rozkoszy

a konstelacje ciał

wpadały w dziki szał

pod osłoną nocy

skraplały się w rozkoszy

stada bezwstydnych słów

z bezimiennych ust